Kan, ilkel birkaç omurgasız canlı dışında, bütün canlıların bedeninde dolaşan ve belirli hücreler içeren sıvı. Dokulara oksijen ve besin taşıyan kan, artıkları da boşaltım sistemine iletir. Omurgasızların çoğunda kan, dokuları içine alan yarın bir besin maddeleri çözeltisidir. Bu canlıların gereksinimi besinlerin hücre içine, artıkların da hücrenin dışına yaylmasıyla sağlandığından, etkin bir kan akımına gerek duymazlar. Yengeçler ve böcekler gibi daha büyük omurgasızlarda kalp, kanı bedenin bir ucundan öbür ucuna pompalayan yalın bir borudur: Bu yapı, açık bir sistem oluşturur. Omurgasızlarda kanın öbür işlevleri, solucanların ilerlemesinde olduğu gibi, kuvveti iletmek ve ısının bedenin bir yanından öbürüne taşınmasını sağlamaktır.
Bedenin boyutları büyüdükçe, yayınma etkisiz kalmaya başladığından, daha etkin bir dolaşım sistemi gereksinimi doğar. Bu gereksinimi, omurgalılardaki atardamarlar ve toplardamarlar ile bunlara kan pompalayan kalpten oluşan sistem karşılar. Omurgasızlarda kan, artıkları, besinleri ve “hormon” adı verilen kimyasal haberci molekülleri taşır. Memelilerdeyse, alyuvarları, akyuvarları ve kan plazmasında yer alan cisimcikleri (kan pulcukları) içerir. Akyuvarlardan bazıları hastalıklarla doğrudan savaşırken, bir bölümü de, istenmeyen yabancı proteinlere karşı bedenin bağışıklığını sağlayan antikorları üretirler. Alyuvarlarsa, dokulara oksijen almasını sağlarlar. Kan plazması, dokulara besin ile, artıkların boşaltılmasını sağlar. Atardamarlarla alpten bedene dağılan oksijenli kan, oksijenini bırakıp arbondioksit yüklendikten sonra, toplardamarlar ara-lığıyla kalbe ve akciğere geri döner. En küçük kan damarları olan kile al dam arlar, atardamarların ince olarını toplardamarlarla birleştiren ayrıntılı bir ağ Oluştururlar. Erişkin omurgalılarda kan, kemik iliğinde yapılır.
